Intencje Mszalne

MSZE ŚWIĘTE INDYWIDUALNE

Kodeks Prawa Kanonicznego (KPK) wskazuje krótko:

„Kapłan może odprawić Mszę św. za kogokolwiek, zarówno za żywych jak i za zmarłych”.

Pozostaje więc pytanie: Za kogo (żywych lub zmarłych) i o co można lub o co nie można tak konkretnie, sprawować Mszy świętej?

Intencje

 Mszy świętej można także zamówić w każdej godziwej intencji.

Intencja ma za cel zbawienne dobro – czyli to dobro, które doprowadzi człowieka i wspólnotę do Boga, do zbawienia w Chrystusie.

O co NIE NALEŻY się modlić:

Ogólnie: Unikać wszystkiego, co jest niezgodne z przykazaniami Bożymi oraz z przykazaniem miłości Boga i bliźniego.

Np. Ktoś próbuje zamanifestować swoje stanowisko względem jakiejś spornej kwestii, tak formułując intencję mszalną, aby wykorzystać czas Mszy świętej do przekazania pewnego komunikatu. Jest to niegodziwe i niemoralne. Kapłan ma prawo ją wówczas odrzucić lub poprosić o przeformułowanie, jeśli wyda mu się ona niegodziwa.

Za żyjących, np.:

– za bliskich: w intencji dziadków, małżonków, rodziców, dzieci, młodzieży, itp.

– z prośbą o błogosławieństwo, zdrowie, itp.;

– przy okazji jubileuszy, urodzin, imienin kogoś…

– ważnych uroczystości

– czy kogoś w trudnych momentach życia – o siłę, odwagę, wiedzę, mądrość, itp.;

– w każdej dobrej intencji: za ojczyznę, o powołania, itp.

Za zmarłych:

– zwłaszcza bliskich, za jednego lub wielu zmarłych;

– dusze w czyśćcu cierpiące.

Przykłady intencji Mszy św. podajemy niżej:

W intencji kogoś żyjącego:

• dziękując za otrzymane łaski…
• prosząc o zdrowie i błogosławieństwo Boże…
• w rocznicę ślubu o dalsze błogosławieństwo i zdrowie…
• w intencjach Kościoła – wspólnoty wiernych, Ojca Świętego i Ojczyzny…
• małżonków…
• współpracowników…
• z okazji jubileuszu…
• błagalna o wyjście z nałogu…
• uzdrowienie z ciężkiej choroby…
• nawrócenie i przemianę życia…
• przebłagalnej, o darowanie win i o szczęśliwą śmierć…
• w intencji wynagradzającej…
• rodziny, o zdrowie i pokój, wzajemną życzliwość, szacunek…
• nawrócenie i dobrą spowiedź…
• pomoc w przyswojeniu wiedzy do egzaminu, o dary Ducha Świętego…
• o światło Ducha św. w różnych sytuacjach, momentach…
• matki i dziecka, o szczęśliwe rozwiązanie i zdrowie …
• opiekę Matki Bożej…
• o światło Ducha św. w rozwiązaniu trudnej sprawy…
• powołania kapłańskie, zakonne i misyjne…
• za lekarzy, pielęgniarki, szczęśliwą operację i zdrowie dla…
• dobry wybór drogi życiowej…

Zmarłych:

• za zmarłego…
• za zmarłych z rodziny…
• za dusze w czyśćcu cierpiące…

Powszechny jest zwyczaj zamawiania Mszy św.:

– za zmarłych: w 30 dzień po śmierci, w 1. rocznicę śmierci, itp.

– rocznicowych: urodzin, imienin, ślubu, itp.

JAKIE SĄ RODZAJE INTENCJI?

W naszym kościele można zamówić następujące rodzaje intencji:

indywidualna – kapłan odprawia jedną Mszę św. w danej intencji ofiarodawcy; można wybrać, spośród dostępnych konkretny termin (dzień i godzinę) odprawienia Mszy św.;
zbiorowa – jeden kapłan odprawia jedną Mszę św., składając ją w kilku intencjach różnych ofiarodawców; taką Mszę odprawiamy w intencjach za zmarłych; np. – za wiernych zmarłych wspominanych w wypominkach.
gregoriańska – intencja wyłącznie za jedną zmarłą osobę; intencję taką odprawia się codziennie przez 30 kolejnych dni;
bezgodzinowa – gdy zależy nam na konkretnym terminie, a wszystkie godziny Mszy są już zajęte, można zamówić intencję odprawioną przez jednego z kapłanów w kaplicy zakonnej. Nie ma jednak możliwości uczestniczenia w niej ani ustalenia godziny jej odprawienia;
bezdatowa – bez wskazania konkretnego terminu, odprawiana jest ona w pierwszym możliwym terminie jako intencja bezgodzinowa.

MSZE ŚWIĘTE GREGORIAŃSKIE. Co to?

W 604 roku papież Grzegorz Wielki opisał przypadek mnicha Justusa, w stosunku do którego po jego śmierci wydał takie polecenie: „Postaraj się, aby począwszy od dziś przez dni trzydzieści składana była w jego intencji ofiara. Niech nie będzie dnia, w którym nie ofiarowano by zbawczej hostii w intencji odpuszczenia jego win”. Po trzydziestu dniach Justus ukazał się swemu bratu we śnie z wiadomością, że dostał się do nieba.

Praktyka Mszy św. Gregoriańskich zaczęła rozprzestrzeniać się od VIII wieku i została zaaprobowana przez Stolicę Apostolską. 15 marca 1884 roku, Kongregacja Odpustów orzekła, że przekonanie o szczególnej skuteczności Mszy św. Gregoriańskich w odniesieniu do dusz czyśćcowych jest rozumne i zgodne z wiarą.

Według dokumentu Tricenario Gregoriano z dnia 24 II 1967 r. Mszę św. Gregoriańską można odprawić za jednego zmarłego w ciągu 30 kolejnych dni (przez jednego lub wielu kapłanów – w skrajnym przypadku trzydziestu różnych).

Od tej zasady są jednak wyjątki. Kapłan może przerwać odprawianie Mszy św. Gregoriańskich w dni: Triduum Paschalnego, gdy zaistnieje (bez winy kapłana) nieprzewidziana przeszkoda (np. choroba), niektórych czynności duszpasterskich (np. msza pogrzebowa, msza za nowożeńców).

Trzeba jednak pamiętać, że kapłan jest zobowiązany do „uzupełnienia” liczby mszy gregoriańskich do trzydziestu. Gdyby się zdarzyło, że kapłan z własnej winy zaniedbał odprawienia mszy, to zobowiązany jest do oprawienia „od nowa” trzydziestu mszy w intencji zmarłego.